مبانی هنرهای تجسمی (ارتباطات بصری)

در طول تاریخ پرفراز و نشیب هنر، بارها شاهد انقلاب‌های هنری و دگرگونی‌های بنیادی در عرصه هنرهای تجسمی بوده‌ایم. مدارس هنری روند آموزش هنر را، بنابر ضرورت زمان، با روند جریانات آفرینندگی هنر، هماهنگ کرده‌اند. درجامعه هنری ایران نیز، نیاز به دگرگونی‌هایی در زمینه روش‌های آموزش هنرهای تجسمی به تدریج احساس شد و از سال‌های ۱۳۴۰ به بعد، بعضی ازهنرمندان تحصیل‌کرده و آگاه که تجربیات و مطالعات درزمینه روش‌های نوین آموزش هنر داشتند، به تدریس در دانشگاه‌ها و هنرستان‌های هنری پرداختند. درجهت هماهنگی با زمان و روش‌های نوین آموزش هنر برای اولین‌بار در‌ سال ۱۳۵۴ کتاب درس اصول ارتباطات بصری و یا مبانی هنر‌‌‌های تجسمی در برنامه دروس هنری رشته‌های گرافیکی مورد تصویب قرار گرفت.
از آنجایی که پرداختن به کلیه مباحث مربوط به هنرهای تجسمی، در کتاب‌های مذکور میسر نبوده است، لذا کتاب مبانی هنرهای تجسمی با تلاش‌های فراوان استاد غلامحسین نامی تالیف گردید تا هم مورد استفاده دانشجویان و هنرجویان رشته‌های هنرهای تجسمی قرار گیرد و هم به عنوان مرجعی قابل اعتماد برای هنرمندان و مدرسین درس مبانی هنرهای تجسمی باشد.